Vannacht opeens weer de nodige kramp gehad in mijn linkerbeen, wat toch op heden gedurende de reis nog niet gebeurd is. Gister misschien toch iets te veel gedaan? In elk geval heb ik voor vandaag een korte rit gepland, ca. 60 km, even voorbij Heidelberg. Wakker worden in Worms centrum gaat gepaard met oorverdovend klokkengelui van de vele kerken in het centrum. Dat begint om 6 uur ‘s morgens. Elk kwartier wordt de klok geluid en op het hele uur wordt er een heel nummer gespeeld. Uitslapen dus ho maar.
Dus weer vroeg op pad. Uiteraard niet zonder eerst een koffie met een broodje en broodjes voor onderweg te hebben gescoord.
Het weer is prima, een beetje fris maar westenwind, dus wind deels in de rug. Voor het eerst!
Het is nog te vroeg om een stempel te scoren in de Dom van Worms, dan maar in Heidelberg.
Ondanks dat Ludwigshafen/Mannheim in de tweede wereldoorlog aardig zijn platgegooid en Mannheim zijn vierkante stratenplan daar nog aan dankt, zie je ook wel de nodige gerenoveerde historische gebouwen, bv. de Mannheimer Wasserturm.
Al vrij snel ben je Worms uit en kom je in mooi natuurgebied langs de Rijn, wat ook ingericht is als overloop bij hoog water.
Dan kom je in Ludwigshafen, de belangrijkste vestigingsplaats van BASF, SABIC’s grootste concurrent en voorbeeld. Allereerst passeer je de waterzuiveringsinstallatie, weg van de bewoonde wereld met allerlei onwelriekende geurtjes die ik zelfs niet weet thuis te brengen. Dan gaat het kilometers langs de site, de grootste chemische site in Europa, met indertijd werk voor 60000 mensen. Dat zal nu niet veel minder zijn.
Ondanks dat Ludwigshafen/Mannheim in de tweede wereldoorlog aardig zijn platgegooid en Mannheim zijn vierkante stratenplan daar nog aan dankt, zie je ook wel de nodige gerenoveerde historische gebouwen, bv. de Mannheimer Wasserturm.
Dan heb ik al afscheid genomen van de Rijn en verwelkom ik de Neckar.
Dit schijnt een van de populairste routes in Duitsland te zijn en dat is te zien aan de hoeveelheid wandelaars en fietsers. Maar dat is misschien ook slechts het gevolg van weekend.
Lekker rond lunchtijd in Heidelberg. Dus dan maar daar ook gebruik van gemaakt.
Heidelberg wordt gedomineerd door het Schloss Heidelberg. Mariet en ik hebben daar een keer gegeten, lang geleden op uitnodiging van de BASF met de chefs en bazen vereniging van Nijverdal ten Cate. Dan praat je over midden tachtiger jaren. Mariet kreeg geen hap door de keel, want ze was misselijk van de busreis er naar toe. Dat was een dubbeldekker en we zaten boven voorin. Bij elke bocht leek het of de bus het ravijn in zou verdwijnen. De spanning was te veel geworden.
Zowaar lukt het een stempel te bemachtigen in de Heiliggeistkirche aan de Marktplatz. Ik ben de eerste van dat jaar, die om een stempel vraagt.
Afijn, 7 km na Heidelberg heb ik mijn hotel, Hotel Zum Neckartal, in Schlierbach.
Vanavond maar met de S-bahn terug voor een hapje, want in dit gehucht is niet veel te krijgen.
Dolle boel in Kulturbrauhaus in Heidelberg. Weinig Kultur, een echte eetfabriek, wel lekker bier.
Na vandaag staat de stand op 540 km. Een kwart van de rit is gedaan. Mooi op schema dus.
