Mariet begint met rijden vandaag naar Mantenga Lodge in Swahililand. Het kweekt wat begrip voor ieders standaard positie in de auto. Net als Mariet zit ik regelmatig te schuiven op de stoel omdat ik denk dat het mis dreigt te gaan. Mariet begin te begrijpen dat links rijden in een vreemde auto en onverwachte situaties nogal wat aandacht vergt en dat niet alles zo vlekkeloos verloopt als in Nederland.
De passage van de grens met Swahililand is een klucht. Melden bij de Zuid Afrikaanse douane in het kantoor, paspoort controle en stempels en bij het passeren van de grens nog keer paspoort controle. Idem aan de Swahili kant, echter nu moeten we drie loketten langs, de eerste controleert de PCR test, nummer twee controleert de paspoorten, noteert ons kenteken en stempelt. Bij loket nummer drie moeten 100 Rand tol betalen voor de weg. Dan kunnen we door. Gelukkig zijn wij zo’n beetje de enige, anders had het nog uren kunnen duren. Swahili heeft gelukkig goede wegen. We zien onderweg mooie natuur, maar ook heel veel kleine huisjes langs de weg zonder dat we een echte stad passeren. Manzini is de eerste grote plaats. Met ca 110.000 inwoners is het de grootste plaats in Swahililand. We zien echter niets wat ons aantrekt en zijn dan nog een 20 km van ons onderkomen verwijderd. We besluiten daar direct naar toe te rijden en verder de dag te relaxen.
Mantenga Lodge ziet er mooi uit en is zeer groen met zwembad en een goed restaurant, kortom een mooie stop om morgen onze reis te vervolgen..



Dirk heeft Iyasha Inyama besteld, een traditioneel Swazi gerecht, wat ‘het vlees in de brand’ betekend. De bedoeling is dat de vleesschotel geflambeerd wordt. Helaas wil de vlam niet echt in de pan. Toch wel lekker



