Omstreeks 9:15 vertrekken we uit het Elgin Guesthouse na weer een stevig Engels ontbijt om naar St. Lucia te rijden, een afstand van ca. 450 km. Vandaag beleven we dus niet veel opwindends. Misschien een goed moment om eens over de Afrikaanse wegen te hebben. Het grootste deel van onze reis verloopt over de tolwegen N3 en N2.
We hebben een tolbadge, dus dat is makkelijk. Deze wegen zijn 4-baans en van goede kwaliteit, in principe relaxed rijden. Grootste punt van aandacht zijn inhalende vrachtauto’s op hellingen omhoog. Op zulke momenten kun je zo van 120 km/uur moeten terugschakelen naar 40 km/uur en lager. Gelukkig kijkt Mariet aandachtig mee.
Een ander verhaal zijn de secundaire wegen. Doorgaans zijn ze van goede kwaliteit en rustig, dus ook op deze wegen kun je goed doorrijden. Een groot probleem zijn echter de zogenaamde potholes. Dit zijn gaten in het asfalt ontstaan doordat de onderlaag zwak is en wegspoelt door grondwater en regen. Het asfalt verdwijnt in zo’n gat en het is zaak langs deze gaten te sturen om lekke banden te voorkomen. Meestal lukt dit aardig, soms met een extra ruk aan het stuur en soms ook niet en dan is het bidden dat de band heel blijft. So far, so good, maar spannend blijft het.



Rond 4 uur zijn we in St. Lucia We worden gastvrij ontvangen door gastvrouw Joyce, die ons uitgebreid informeert over de bezienswaardigheden van St. Lucia. Eén bezienswaardigheid worden we ‘s avonds al mee geconfronteerd, buurtende nijlpaarden uit het estuarium die zich komen vullen met het gras in St. Lucia, een uniek fenomeen. Morgen meer over dit uniek natuurreservaat, een van de oudste in Zuid Afrika.

