Even na Ferrara wordt ik ingehaald door Sarah en we fietsen een tijdje samen op, ook om de wind beter het hoofd te bieden, want met een vlak landschap en wind tegen is elke hulp welkom. Na zo’n 30 km zie een terrasje voor koffie. Sarah’s jonge benen kunnen nog vooruit. De mijne hebben echt pauze nodig, dus scheiden onze wegen. Met dat ik aankom vertrekt een groepje fietsers die me wijst op een mooie route. Ik besluit die te nemen en inderdaad het begint mooi, weliswaar smal, maar tussen de bomen, dus uit de wind en in de schaduw, uiteraard autovrij.
Na zo’n 15 km. verdwijnt de begroeiing. Nog weer 5 km verder verandert het pad in een gravelpad met groffe stenen. Dat is hard werken met de wind pal op de kop. De snelheid daalt naar zo’n 13 km/uur. Al met al toch een tegenvaller, maar als ik later nakijk stond het pad ook op mijn programma, zij het dat ik die wat later wilde oppakken.
Na al die gravelwegen is een Cola zero zeer welkom.
De laatste 25 km gaan gelukkig over asfalt soms wel met veel verkeer. Om ca. half vier ben ik in Ravenna.
‘s avonds lekker eten bij La Gardèla, ravioli met proscuito en zwaardvis carpaccio.
