Vandaag heb ik me wat warmer aangekleed, de weersvoorspellingen zijn niet zo geweldig. 12 oC en regenachtig. Wel noordenwind, dus in de rug.
Als ik vertrek is het nog droog. Later begint het wat te spetteren en uiteindelijk heb ik zelfs even het regenpak aan. De route gaat over veelal vrijliggend fietspad en kleine wegen en vermijd alle dorpen. Dus nergens een koffie of zo te krijgen.
Rechts de ‘nieuwe’ Rijn. Klaarblijkelijk is het verloop van de Rijn, de Bodensee in de loop der jaren aangepast om hoge waterstanden aan te kunnen.
Het gaat wel super snel met wind in de rug en slechts een geringe stijging. Dus eigenlijk prima dat ik pas in Feldkirch na 40 km neerstrijk voor koffie met tiramisu. Het is ondertussen droog geworden en er komt zelfs een waterig zonnetje. Om kwart over een zit ik dus al aan de lunch in Bludenz , na zo’n 74 km en klimmen van 400 naar 600 meter. Ik besluit een hotel wat verder op te nemen en stuit op Spullersee in Wald am Arlberg dat 20 km verderop is.
Het licht aan het eind van de eerste tunnel Wald am Arlberg ligt echter op 1000 meter, dus het blijkt nog een taai stukje. Je ziet de Alfenz ook flink naar beneden razen. Rond kwart voor vier ben op de plek van bestemming. Blij toe. Alle restauratieve voorzieningen zijn echter tot zes uur gesloten. De hotel baas heeft belangrijkere verplichting dan zijn gasten te verzorgen. Sic! Let op dus Gasthof Spullersee in Dalaas is een klantonvriendelijk onderkomen. Dus het verfrissende biertje moet wachten tot die zes uur. Alle tijd dus voor verfrissing van lijf en leden en het wassen van de fietskleding. Daar zitten wel de nodige zweet druppels in.
Morgen ga ik ervan uit komt de zwaarste Alpen etappe, de
Arlbergpas , 1793 m hoog. Maar goed dat ik vandaag al vast een stuk gedaan heb.
